Profilaktyka bioder

Zwichnięcie stawu biodrowego to bardzo poważne powikłanie mózgowego porażenia dziecięcego, któremu można zapobiec poprzez odpowiednią profilaktykę. Może ono wystąpić u każdego pacjenta cierpiącego na MPD, ale spośród nich wyróżnić można następujące grupy ryzyka:

grupa niskiego ryzyka wystąpienia zwichnięcia stawu biodrowego to dzieci z poziomu I i II skali GMFCS
grupa średniego ryzyka wystąpienia zwichnięcia stawu biodrowego to dzieci z poziomu III skali GMFCS
grupa wysokiego ryzyka wystąpienia zwichnięcia stawu biodrowego to dzieci z poziomu IV i V skali GMFCS

Konsekwencje zwichnięcia stawu biodrowego to m.in.:

ból
pogorszenie funkcji chodu
trudności w pielęgnacji
trudności w pozycjonowaniu
ryzyko bocznego skrzywienia kręgosłupa

Aby im zapobiec, niezbędna jest wczesna interwencja, w której skład wchodzą:

terapia neurorozwojowa
nauka pielęgnacji
pozycjonowanie
pionizacja
obrazowe RTG bioder minimum 1x do roku

Jedną z głównych przyczyn zwichnięcia stawu biodrowego jest spastyczność mięśni, która prowadzi do nieprawidłowego ustawienia kończyn dolnych. Zwichnięcie stawu biodrowego jest procesem długotrwałym i wiąże się z ograniczeniem zakresu ruchu pacjenta. Dlatego tak ważna jest jego profilaktyka.

W jej skład wchodzi regularnie prowadzona obserwacja pacjenta, powtarzanie badań klinicznych oraz wykonywanie RTG stawów biodrowych. Te praktyki umożliwiają wczesną identyfikację zmian w obrębie stawu biodrowego i szybkie włączenie odpowiedniego leczenia.

W zapobieganiu wystąpienia zwichnięcia stawu biodrowego konieczna jest również współpraca określonych specjalistów - ortopedów, lekarzy rehabilitacji, fizjoterapeutów oraz rodziców.